| Open brief aan al dezen die met de skeelersport begaan zijn
Rudy had vernieuwende ideeën voor de skeelersport maar kwam nooit aan de bak bij de verantwoordelijken. Hij was zeker een man met een toekomstvisie. Kon hij met voldoening terugblikken op het geleverde werk ? Men mag niet vergeten dat er bij een training twee partijen zijn, de trainer en de renners. Als de renners in de trainer geloven dan zit men goed. Al de tijd dat Rudy het voor het zeggen had genoot hij het vertrouwen van zijn renners. En hij heeft goed werk geleverd dat staat buiten kijf. Maar hij verwittigde ons reeds van wat ging gebeuren als er niet vlug veranderingen in de ganse structuur van de federatie kwam. En wat zien wij vandaag ? Elk jaar gaat het aantal competitieleden achteruit en welke inspanningen men ook doet, men kan die neerwaartse trend niet stoppen. De skeelersport is blijkbaar niet belangrijk genoeg om de grote media te interesseren . In de meeste kranten beperkt men zich tot af en toe een speciale bijdrage over een of een paar renners. De uitslagen van de wedstrijden worden niet opgenomen en maken nog minder het voorwerp uit van een belangstelling van de TV. Buiten ROB dat soms wedstrijden komt filmen geven de grotere zenders niet thuis. Geen mediabelangstelling, dus geen grote sponsors die de financiële structuur een beetje ademruimte geven. De renners Met welke bezieling zijn de jongens en meisjes aan deze (in België uitstervende) sport begonnen. Hebben zij zelf die keuze gemaakt of werd er reeds een duwtje in de rug gegeven door de ouders, grootouders of andere bekenden of minder-bekenden. Hoe
komt een kind nu in 's hemelsnaam tot skeeleren ? Vaak zijn de eerste stappen
op skeelers of roller-blades het gevolg van een geschenk dat het ontvangt met
zijn verjaardag; met Sinterklaas enz. Een
kind krijgt voor zijn verjaardag skeelers of roller-blades. Eerst wat pogingen
om het evenwicht te kunnen bewaren en dan de eerste wankele stappen naar het onbekende.
Het zitvlak heeft intussen reeds meer dan goed is kennis gemaakt met Moeder Aarde.
Bij de recreanten - beginners leren skeeleren, plezier maken : aan competitie wordt nog niet gedacht. Eerst nog langs de gevorderden en …………….is dit nu de nieuwe uitverkorene , een nieuwe witte merel? Er zijn twee mogelijkheden : onze nieuweling zegt ja tegen de competitie of heeft er geen interesse voor. Als het antwoord ja is zijn er alweer twee mogelijkheden : de ouders gaan ermee akkoord of ze zien het niet zitten. Toch willen zij het eens proberen : er werden zo'n mooie verhalen van de kleine verteld en ze willen er kost wat kost bij zijn als hij/zij een goede prestatie levert. Positieve ouders maar voor hoelang ? De goede prestatie komt er maar niet ; de kleine wordt elke wedstrijd gedubbeld. Begrijpen wie kan, in de club was hij telkens kampioen bij de recreanten. En weer zijn er twee mogelijkheden : de kleine moet er maar eens mee ophouden; voor zulke prestaties offeren wij onze mooie weekends niet meer op maar als iemand van de club zich over hem/haar wil ontfermen mag hij verder doen. Natuurlijk
zal de club zich over haar renner ontfermen maar ofwel voelt de kleine zich goed
zonder de ouders of zij/hij mist ze. Het is best mogelijk dat de ouders niet gemist
worden waardoor de druk op onze debutant afneemt met kans op een goed resultaat. Het gebeuren op en naast het parcours De
laatste jaren is een kentering gekomen in de bescherming van de renners en toeschouwers
tegen slechte weersomstandigheden. Er werden tenten aangeschaft maar nog dienen
de renners zich om te kleden op straat. Het
gedrag van de renners en de toeschouwers : Worden de renner alleen maar verwijten naar het hoofd geslingerd tijdens de wedstrijd dan gaat hij/zij daar in de meeste gevallen tegen reageren tijdens de wedstrijd en in vele gevallen escaleren naar een ruzie na de wedstrijd. Soms sta ik versteld van de verwijten die richting renner worden gestuurd en hoe die daartegen reageren. Vaak
vraag ik mij af of het wel goed is voor het kind steeds maar uitgekafferd wordt
verder te blijven proberen. Akkoord, men mag geen doetje zijn, de trainingen zijn
immers niet mals en men moet vier avonden in de week paraat staan. Geen wonder
dat het meer dan eens doodmoe thuis komt. En zaterdag en zondag hebben moeder
en vader je reeds op je donder gegeven. Ik
tracht de gedachtengang van een renner te volgen : er wordt geroepen meer vooraan
in de groep te gaan rijden maar ik kan met moeite volgen en het wordt ook naar
de anderen geroepen; zij/hij probeert wel, maar die anderen laten hem niet terug
in de rij. Alhoewel
het soms heel moeilijk is maak ik mij toch sterk om in positieve zin aan te moedigen;
de renner voelt zich beter in zijn/haar vel en verspilt geen energie om op de
verwijten te reageren. Bovendien komt het de concentratie en de veiligheid ten
goede. Verder is er nog het materiaal : dure schoenen, het onderstel is iets goedkoper maar die wielen in verschillende diameters en hardheid van het loopvlak en de assen kosten op lange termijn een klein fortuin. En
tot slot wat de renners betreft : het lichamelijke leed. Valpartijen met schaafwonden,
brandwonden en breuken allerlei; soms weken inactief en lange revalidatieperiodes.
Koersrechters Alhoewel hun beslissingen niet altijd door iedereen wordt aanvaard heb ik een grenzeloze bewondering voor die kleine groep mensen die het mogelijk maken dat er wedstrijden kunnen gereden worden. In
geen enkele sporttak worden de spelleiders, want dat zijn zij, meer verweten en
gehoond door supporters, bestuurslui, renners en zelfs leidende figuren dan in
de skeelersport. De oudsten onder hen zijn praktisch immuun voor de aantijgingen
maar geen mens die gelooft dat zij zich gelukkig voelen. Verwijten van supporters
tot daar nog aan toe, maar verantwoordelijken die dat spelletje mee spelen , dat
verdienen zij niet. Men zou er voor minder de brui aan geven. Vaak moeten ze voor
een aalmoes een zeer grote verplaatsing doen en met de quasi zekerheid dat verschillende
van zijn beslissingen zullen worden gecontesteerd. Vergissingen zijn immers altijd mogelijk, maar werd de beslissing naar eer en geweten genomen dan is men goed bezig en hoop ik dat zij nog lang koersrechter mogen zijn. En
dat zij die denken het allemaal beter te kunnen hebben de keuze uit twee mogelijkheden
: ofwel engageren zij zich en versterken het korps van de koersrechters Relaties van de clubs onderling Waar
de meeste renners van verschillende clubs goede maatjes zijn kan dat niet altijd
worden gezegd van de clubs. Beleef je zo een sport door anderen te pesten of te boycotten ? Gelukkig zijn er nog mensen die het goed menen en die bereid zijn de handen uit de mouwen te steken. Het enige doel moet zijn : de rangen sluiten om de skeelersport uit de impasse te halen . Het potentieel is aanwezig, maak het de mensen niet moeilijk en geef aan iedereen de kans die hij/zij verdient, om het even welke club hij/zij vertegenwoordigt. Bij buitenlandse deelnamen zijn wij Belgen of we er prat op gaan of niet. Het samen streven naar één einddoel zal onze renners misschien de kans geven zich beter voor te bereiden en betere resultaten te behalen op E.K, W.K. en dergelijke. Een nauwer samenwerken van de clubs kan een eerste stap in de goede richting zijn. De organisatie van enkele oefenwedstrijden kan een begin zijn. Er moet immers concurrentie zijn maar dan een gezonde zodat de wedstrijden die bij ons worden georganiseerd borg staan voor spektakel van de bovenste plank (de allerkleinsten hebben mij op dat punt nog nooit ontgoocheld; zelfs al zijn ze maar met 2 : ze willen die eerste plaats). Misschien kunnen we dan een of meer grote sponsors ertoe bewegen onze sport te steunen. Aan de verantwoordelijken om initiatieven uit te werken met het oog op de verrijzenis van de skeelersport. Besluit Het
is niet mijn bedoeling in het voor- of nadeel van iemand te schrijven. Het zijn
ervaringen waarmee ik geconfronteerd werd als trainer, als clubafgevaardigde maar
vooral als speaker bij de wedstrijden georganiseerd te Tienen.
|